بعد از شهادت امیرالمومنین علی (ع) همان طور که پیامبر (ص) سفارش کرده بود ، حضرت حسن (ع) امام شد .

امام حسین (ع) همیشه و از همه جا از حق برادرش دفاع می کرد . وقتی امام حسن (ع) مجبور شد صلح را قبول کند . امام حسین (ع) در برابر تصمیم برادرش تسلیم بود .

یک روز معاویه در حضور این دو برادر با بی شرمی از پدر عزیز آن ها بد گویی کرد . امام حسین (ع) بلند شد تا او را ادب کند ، امام حسن (ع) از برادرش خواست آرام باشد . امام حسین (ع) اطاعت کرد و نشست . آنگاه امام حسن (ع) با بیانی رسا و کوبند جواب معاویه را داد .

استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع و اطلاع به مدیر این وبلاگ عیبی ندارد .

حضرت امام حسین (ع) فرزند دوم حضرت علی (ع) و فاطمه ی زهرا (ع) در روز سوم شعبان به دنیا آمد . در آن روز رسول خدا (ص) با خوشحالی به خانه دختر و داماد عزیزش رفت . طفل را بغل کرد . در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه خواند .

به فرمان خدا فرشته ی وحی بر رسول رحمت نازل شد و گفت : ای رسول خدا ، سلام خداوند بر تو باد . نام این نوزاد را حسین بگذار . پیامبر به فرمان خداوند نام او را حسین گذاشت . هفت روز بعد از تولد حسین (ع) ، گوسفندی را به رسم عقیقه قربانی کردند .

پیغمبر نوه ی شیرین خود را روی زانو هایش می نشاند . او را می بوسید و می فرمود : (تو بزرگواری . پسر بزرگوار هستی و پدر 9 امام که مهدی (عج) آخرین آن ها است . )

انس بن مالک می گوید : از رسول خدا (ص) پرسیدند در میان اهل بیت خود چه کسی را از همه بیشتر دوست داری ؟ فرمودند : (حسن و حسین را).

پیامبر (ص) همیشه حسین (ع) را در آغوش می گرفت . مثل گل می بویید ، می بوسید و می فرمود :«حسین از من است و من از حسین » پیامبر فرمودند : (هر کس حسین را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر کسی با او دشمنی کند با من دشمنی کرده است .)

استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع و اطلاع به مدیر این وبلاگ عیبی ندارد .

شش سال از عمر امام می گذشت که پیامبر (ص) از دنیا رفت . امام حسین (ع) مدت سی سال با پدر زندگی کرد و با دل و جان از دستور های ایشان اطاعت می کرد ، مثل برادر بزرگتر خود یک سرباز فداکار بود . در جنگ های جمل ، صفین و نهروان شرکت کرد . پشتیبان پدرش بود و با حکومت معاویه مبارزه می کرد .

استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع و اطلاع به مدیر این وبلاگ عیبی ندارد .