فصل مصاف کربلا :

بشنو از نی ، در مصاف دشمنان

فائق آید جمع خوبان بر بدان

بشنو از نی ، سمبل خوش قامتی

حامل راس حسین ، ای سرو بی تن قامتی

یا حسین ای صاحب ابواب دین

یا حسین ای وارث احوال دین

یا حسین سر منزل مردانگی

یا حسین ای باطن فرزانگی

یا حسین ای در مصاف کربلا

یا حسین ای در موات نینوا

یا حسین ای در مقابل اشقیاء

شعر فصل زبان حال نی :

بشنو از نی چون حکایت ها کند

از سر ببریده ای هر دم حکایت ها می کند

بشنو از نی چون شکایت ها کند

وز لب خشکیده ای هر دم حکایت ها کند

بشنو از نی در ره دلدادگی

در زه دلدادگی فرزانگی

بشنو از نی آن به غایت راستین

حامل راس حسین اندر زمین

بشنو از نی از زمین کربلا

ناله و نفرین و آه و نینوا

بشنو از نی چون حکایت ها کند

از بدی های زمین هر دم شکایت ها کند

بشنو از نی از زبان اهل دل

راستگویان در سرای اهل دل

بشنو از نی واقعه از کربلا

کاروان کی میرسد در نینوا ؟

بشنو از نی ، آن زمان سلطان حسین

بی بدن قرآن قرائت می کند راس الحسین

امربه معروف و امام حسین«ع»

امربه معروف ونهی ازمنکر نشانه ی وجدان بیدار،سوزوتعهّد،عشق به مکتب،حضوردرصحنه و عشقبه مردم است. امربه معروف ونهی ازمنکرسبب دلگرمی نیکوکاران،کنترل خلافکاران وحافظ حقوق مظلومان است.جامعه ی بی تفاوت و ساکت ، جامعه ی مرده و بدون رشد است . حضرت لوط به مردمی که در برابر گناه ساکت بودند فرمود : آیا یک انسان رشد یافته در میان شما نیست ؟

قرآن شرط بهترین امت بودن را انجام امر به معروف و نهی از منکر می داند ؛

آنگاه که قهر خداوند بر خلافکاران نازل شود ، خداوند ناهیان از منکر را نجات می دهد .

یکی از برکات نماز آن است که انسان را از منکرات باز می دارد .

امر به معروف در پاداش انجام معروف شریک است.

ترک امر به معروف سبب سلطه ی اشرار می شود .

امر به معروف و نهی از منکر وظیفه ی تمام انبیا در طول تاریخ است .

 امام حسین (ع) درباره ی علت قیام خود فرمودند : مگر نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل جلوگیری نمی شود .من بنا دارم امر به معروف و نهی از منکر کنم .

آری ، امر به معروف و نهی از منکر مراحلی دارد که در بعضی مراحل باید تا شهادت پیش رفت . چنان که خون های مقدسی در راه آن ریخته شده است .

1-در خواست بیعت از سوی ولیدحاکم مدینه جمعه 27رجب سال 60 ق

2-ملاقات دوّم بین ولید وامام حسین«ع»شنبه28رجب سال 60 ق

3-بیرون امام«ع»از مدینه شب یکشنبه28رجب سال 60 ق

4-ورود به مکّه شب جمعه3شعبان سال 60 ق

5-اقامت درمکّه شعبان، رمضان،شوال،ذی القعده وذی الحجه تاروزهشتم سال60ق یعنی چهارماه وپنج روز

6-رسیدن اوّلین نامه های کوفیان به امام«ع»چهارشنبه 10رمضان سال60ق

7- بیرون رفتن مسلم ازمکّه دوشنبه 15رمضان سال60ق

8- ورود مسلم به کوفه سه شنبه5شوال سال60ق

9- شهادت مسلم سه شنبه8 ذی الحجه سال60ق

10-خروج امام «ع»از مکّه سه شنبه8 ذی الحجه سال60ق

11-رسیدن امام«ع»به سرزمین کربلا جمعه سوّم محرم سال61ق

12-ورودعمربن سعدبه کربلا جمعه سوّم محرم سال61ق

13-سامان دهی سپاه سوی عمربن سعدوگفتگوهای اوبا امام «ع»ازسوّم تاششم محرم الحرام سال61ق

14-ممانعت سپاه امام«ع»از دسترسی به آب سه شنبه7محرم61ق

15-حمله ابتدایی برسپاه امام«ع»پنج شنبه9محرم سال61ق

16-واقعه عاشوراجمعه10محرم سال61ق

17-کوچ اسیران ازسرزمین کربلا بعد ظهرروزشنبه11محرم سال61ق

امام خمینی (ره) فرمودند : کربلا را زنده نگه دارید ، که با زنده بودن او اسلام زنده نگه داشته می شود .

یکی از اموری که وظیفه ی آگاهان است حفظ و صیانت دین و ارزش های دینی است تا مبادا از روی جهالت یا آگاهانه و از روی عمد تحریف شود .

 تو مسابقه شرکت کنید تو لوگو ها هست

جَون

ابوذرغفاری از یاران بسیار خوب رسول خدا«ص» بود.او به خاطر حق گویی بیابان رَبَذِه در تنهایی وغربت به شهادت رسید.جَون افتخارخدمتگزاری ابوذر را داشت.پس از شهادت ابوذر به مدینه برگشت وبه خدمت اهل بیت رسول خدا«ص»درآمد.این غلام سیاه عاشق اهل بیت بود.سالها به امام علی«ع »و امام حسن«ع »وامام حسین«ع »خدمت کرد.در سفر کربلا،جَون از مدینه امام حسین«ع »را همراهی کرد.جَون به اسلحه سازی و اسلحه شناسی آشنا بود.با آن که سنّ او بالا بود،امّا زیادکار می کرد. روزعاشورا از امام حسین«ع »اجازه خواست تا به میدان برود.ولی امام حسین«ع »از بس که او را دوست داشت نمی توانست کشته شدن این غلام سیاه راببیند. امام حسین«ع »به اواجازه دادکه کربلا راترک کند.جَون به گریه افتادوگفت:«من در روزهای شادی با شما بوده ام؛چطور در روزهای رنج وسختی از شما جداشدم؟» ونیزگفت:«ای سرور من اگرچه فامیل معروفی ندارم وبویم ناخوش وچهره ام سیاه است ولی می خواهم به بهشت بروم و روسفیدشوم.به خدا ازشما جدانمی  شوم تا خونم با خونهای شما آمیخته شود.»امام اجازه دادتا غلام با ایمان ،به دشمن برود.او جنگید تا زخمی شدو به زمین افتاد. امام حسین«ع»بر بالین اوآمد ودعا کرد:«خدایا رویش راسفیدوبویش راخوش گردان و او را با نیکان مشحورکن!»پس از گذشت سه روز از حادثۀ کربلا ،وقتی مردم برای دفن شهیدان آمدند؛متوجّه بوی عطر بدن این  غلام سیاه شدند که همه جا را پر کرده بود.به راستی چه افراد سر شناسی بودند که به راه یزید رفتندو یابا سکوت،ذلّت وخواری برای خود خریدند و چه غلامان سیاهی که از شاهان پیشی گرفتند و به خوشبختی رسیدند !

استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع و اطلاع به مدیر سایت اشکالی ندارد .    نویسنده : ابراهیم فروتن تنها

امام حسین (ع) می خواست به وظیفه اش عمل کند . می دانست که شهادت در انتظار اوست و اهل بیتش اصیر می شوند . رسول خدا (ص) ، حضرت علی (ع) و امام حسن (ع) چندین بار شهادت امام حسین (ع) در کربلا را خبر داده بودند ، برای همین تقریبا همه ی مردم می دانستند ، حضرت شهید می شود .اما در بین راه کربلا فرمودند :«هر کس حاضر است در این راه از جان خود بگذرد و خدا را ملاقات کند ، همراه من بیاید .»

عده ای سعی کردند ، مانع از رفتن امام شوند تا از شهادت  او جلوگیری کنند ، اما آن ها نمی دانستند که جانشین های پیامبر (ص) وظیفه ی خودشان را بهتر از دیگران می دانند و هیچ .قت از راه خدا برنمی گردند .

کاروان امام به کربلا رسید لشکر یزید بیابان را پر کرده بود . بسیاری از کسانی که به امام حسین (ع) نامه نوشته بودند از افراد آن لشکر بودند فرمانده ی لشکر یزید به امام حسین (ع) گفت : اگر با یزید بیعت نکنی تو و یارانت را می کشیم .

امام حسین (ع) فرمودند :«من فرزند فاطمه ی زهرا (س) هستم و زیر بار ذلت نمی روم . » سپاهیان دشمن آنقدر بی رحم بودند که آب را به روی امام و یاران و اهل بیتش بستند .

شب عاشورا فرا رسید . به امام خبر دادند که امشب دشمن می خواهد حمله کند . امام حسین (ع) برادرش حضرت ابوالفضل را فرستاد تا به دشمن بگوید آن شب به آن ها فرصت دهند و فردا جنگ را شروع کنند . چون امام نماز و عبادت را خیلی دوست داشت و می خواست آخرین شب عمرش را با نماز و دعا به صبح برساند . وقتی هوا تاریک شد حضرت به یارانش فرمود :« فردا روز کشته شدن است . هر کس می خواهد امشب اینجا را ترک کند .» یاران امام گریه کردند و گفتند :« چگونه ما فرزند پیامبر (ص) را تنها بگذاریم ! ما حاضریم صد ها بار در راه خدا بمیریم و زنده شویم » آن گاه امام جایشان را در بهشت به آن ها نشان داد . . همه خوشحال بودند که فردا در راه خدا شهید می شوند ، چون از رسول خدا (ص) شنیده بودند که فرمود :« هیچ مقامی بالاتر از شهادت در نزد خدا نیست.»

ادامه مطلب را در روز های بعد می نویسم .

استفاده از مطالب این سایت با ذکر منبع و اطلاع به مدیر این وبلاگ عیبی ندارد .